Bas van de Goor: Chaotisch is ook flexibel

GBR: Bas van de Goor meets Steve Redgrave, London

In de ijzige kou ga ik op weg naar koffiehuis Central Park in Apeldoorn, waar ik een ontmoeting zal hebben met voormalig topvolleyballer van Oranje, Bas van de Goor. Als ik aankom zit Bas al aan de koffie. Van gezicht kennen we elkaar vanuit het Apeldoornse. Toch ontmoeten we elkaar vandaag voor het eerst. Om even een beeld te schetsen: ik, 1.67 meter groot, ontmoet Bas, met 2.09 meter. In lengte 42 centimeter groter. Als Bas blijft zitten zijn we even groot. We groeten elkaar.

Over de flow die Bas tijdens de Olympische Spelen in Atlanta ervoer – hij werd Olympisch kampioen in 1996 – praten we later verder. We praten eerst over het nu. Bas zit tegenover mij als mens én directeur van zijn Bas van de Goor Foundation. De missie van zijn stichting is om de kwaliteit van leven van mensen met diabetes te verbeteren door middel van sport en bewegen. Een missie die hem zowel qua aandoening (Bas heeft zelf diabetes) en als sportman dicht naar het hart ligt.

HELDERE DOELEN

Gepassioneerd vertelt hij over zijn werk als directeur van de stichting. “Wat voor mij belangrijk is, is om een helder doel te hebben. Vervolgens maak ik voor mezelf inzichtelijk welke wegen ons helpen om bij dat doel te komen. Een goede voorbereiding is heel belangrijk. In de fase van voorbereiding maak je belangrijke afspraken met elkaar en zorg je dat voor iedereen de taken helder zijn. Als je dat allemaal goed regelt, dan vallen op een gegeven moment de stukjes van de puzzel in elkaar.”

VRIJ ZIJN IN JE HOOFD

“Als die puzzel helder is en je kunt daar blind op vertrouwen, kan je vanaf dat punt je hoofd helemaal leeg maken. Een leeg hoofd helpt je om in het moment te komen. Te zijn. Bijvoorbeeld als ik op gesprek ga bij een potentiële sponsor. Dat hoef ik niet na te denken over mijn verhaal. Dat staat. Ik kan juist vanuit die basis vrij het gesprek ingaan. Echt verbinden met de persoon. Om vervolgens met hem of haar open het gesprek in te gaan. Dat schept een soort vertrouwen in elkaar en helpt bij het overtuigen van onze missie en andermans behoefte.”

02-05-2014 Ned: BvdGF Medtronic Junior Cup Diabetes voorselecte, Amsterdam

DELEGEREN IS OOK CONTROLEREN

“Ik delegeer min of meer wel alle zaken en taken. Omdat de afspraken helder zijn kan ik ook dingen loslaten richting mijn collega’s. Onze mensen kunnen dan vooral doen waar zij goed in zijn. Dat wil niet zeggen dat ik het niet controleer. Alhoewel dat niet mijn sterkste kant is. Delegeren is immers ook controleren. Ik kijk dus wel of we afspraken die we met elkaar maken worden nagekomen en het werk dat gedaan moet worden daadwerkelijk wordt gedaan.”

RUIMTE OM FOUTEN TE MAKEN

“Soms moet ik ingrijpen. Dat vind ik soms lastig, want ik ben wel het type dat in gesprekken graag het conflict vermijdt. Ik benader een gesprek daarom vanuit een zekere balans van het grote geheel, vlieg er nooit vol in. Ik ga altijd langzaam en rustig een gesprek in en geef mijn feedback op dingen. Het is voor mij belangrijk dat iedereen moet kunnen doen waar men goed in is en de vrijheid moet hebben om fouten te maken. Daar leer je het meest van. Zelf krijg ik ook graag feedback. Soms is dat vervelend, maar het helpt wel om beter samen te werken.”

GEEN STRESS ALS JE DOET WAT JE LEUK VINDT

“In mijn werk ervaar ik vaak flow. Ik doe namelijk echt wat ik leuk vind om te doen. Ik heb natuurlijk door mijn diabetes en verleden als sportman heel veel raakvlakken met onze missie. Daar ga ik vol voor en daarom ben ik er ook best druk mee. Maar ik heb nooit echt het idee dat ik stress ervaar. Vorig jaar kreeg ik te maken met lymfeklierkanker. Vlak voor de diagnose voelde ik me vermoeid en had ik weinig energie. Toen zeiden anderen dat het misschien wel zou kunnen komen door stress. Maar stress ervaar je naar mijn idee pas echt als je bijvoorbeeld geen leuke baas hebt, niet het werkt doet dat past bij je talent of je niet gewaardeerd wordt om wat je inbrengt.”

BEETJE CHAOTISCH

“Met die factoren heb ik eigenlijk niet te maken. Al zou ik nog wel wat georganiseerder willen zijn. Hoewel het allemaal klinkt alsof ik het allemaal goed op een rij heb, ben ik ook wel een chaoot. Maar ik ervaar dat niet als stress. Ik vind het eigenlijk ook wel weer een mooie eigenschap. Chaoten zijn immers ook flexibel.”

OLYMPISCH KAMPIOEN WORDEN

“Hoewel Bas nu dagelijks zijn foundation in goede banen begeleidt, is er ook een tijd geweest dat hij zelf werd geleid. Tijdens zijn volleybalcarrière bijvoorbeeld. Het traject dat hij met de nationale ploeg aanging klinkt in ons gesprek niet veel anders dan zijn eigen manier van managen. Bas legt uit dat hij met de nationale volleybalploeg een helder doel had: Olympisch kampioen worden!”

EEN GOEDE BASIS CREËERT VRIJHEID

“Ook hier moest de basis staan. Het basismoment voor ons werd een eerder verloren Olympische finale. Dat niveau en nog beter was nodig om de volgende keer wél Olympisch kampioen te worden. Dat werd ook het niveau van onze training. Dat betekent niet een paar ballen raak, maar een minimaal hoeveelheid raak. Niets minder dan het minimum. Eenmaal dat onder de knie werd het de taak om de uitzonderlijke ballen te trainen. Als meer en meer lukt en je weet wat je van elkaar kunt verwachten, dan groeit het vertrouwen. Een goede basis creëert vrijheid. Je kunt je hoofd vanaf dit punt helemaal leegmaken, zodat je een heldere geest hebt voor onverwachte momenten.”

DE OPMAAT NAAR FLOW

“In de kwartfinale van het olympisch toernooi was het nog harken tegen Bulgarije. Maar die wedstrijd vormde wel de opmaat naar een zekere flow. Tegen Rusland vielen alle overgebleven puzzelstukjes in elkaar en maakten we de ene na de andere uitzonderlijke bal.” Rusland werd in straight sets geklopt. Het werd de opmaat voor een kunststukje tegen volleybalnatie Italië.

IN HET MOMENT NAAR HET KAMPIOENSCHAP

“In de vijfde set bij matchpoint tegen gaf focus op het ultieme doel de doorslag. Vier van de zes spelers hebben geen moment beseft dat ze één punt verwijderd waren van een nederlaag. We gingen gewoon door. Vertrouwend op de basis. Verder in het moment.” Het was Bas zelf die met een smash het matchpoint wegwerkte. Met Bas zelf aan de opslag werden vervolgens twee punten gepakt en daarmee de Olympische titel.

NOG VEEL TE WINNEN

Twintig jaar later praten we over zijn foundation. In een Apeldoorns koffiehuis. De weg die hij tegenwoordig bewandelt toont veel gelijkenissen met zijn Olympische route. Niet voor niets waarschijnlijk. Of het nu op een Olympisch toernooi is of met mensen die een zo’n fijn mogelijk leven willen lijden ondanks hun diabetes. De route toont aan dat er veel te winnen is.

Meer weten over de Bas van de Goor Foundation? Kijk dan hier op de website.